Sukces w biznesie najczęściej zależy od posiadania określonych informacji, które pozwalają przedsiębiorcy na skuteczny rozwój, celne inwestycje i tym samym osiągnięcie przewagi konkurencyjnej. Ich zdobycie lub wytworzenie wiąże się ze znacznymi nakładami inwestycyjnymi, twórczymi i organizacyjnymi. Przedsiębiorca zatem powinien przedsięwziąć odpowiednie środki zapobiegające ujawnieniu cennych informacji. W ich ochronie pomagają określone regulacje ustawowe i umowne.
Definicja tajemnicy przedsiębiorstwa określona jest w art. 11 ust. 4 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 153, poz. 1503 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, są to wszystkie cenne informacje, w tym techniczne, technologiczne, organizacyjne lub inne mające wartość gospodarczą, które nie zostały podane do wiadomości publicznej, a co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. Jest to w polskim porządku prawnym definicja ogólna, do której odnoszą się inne regulacje. Definicja ta jest doprecyzowana w art. 39 ust. 2 porozumienia z 15 kwietnia 1994 r. w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (Dz.Urz. UE z 1994 r. L. 336, s. 214; Agreement on Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights). Wskazano w nim, że tajemnicę przedsiębiorstwa stanowią informacje, które: a) są poufne w tym sensie, że jako całość lub w szczególnym zestawie i zespole ich elementów nie są ogólnie znane lub łatwo dostępne dla osób z kręgów, które normalnie zajmują się tym rodzajem informacji; b) mają wartość handlową dlatego, że są poufne; c) poddane zostały przez osobę, pod której legalną kontrolą informacje te pozostają, rozsądnym, w danych okolicznościach, działaniom dla utrzymania ich poufności”. Tożsamą definicję tajemnicy przedsiębiorstwa zawiera art. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943 z 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem (Dz.Urz. UE z 2016 r. L 157, s. 1). Dyrektywa ma na celu ujednolicenie regulacji i standardów ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa w państwach członkowskich, które mają czas na jej implementację do 9 czerwca 2018 r.
Polskie uregulowania prawne są zasadniczo zbieżne ze wskazanymi w dyrektywie, choć na razie nie wiadomo, jaki ostatecznie kształt przybierze polska implementacja – czy w formie nowej ustawy, czy jako nowelizacja dotychczasowych regulacji.